(၁)
ဒီေက်ာက္ခံုရြာသားေတြက မယားေၾကာက္နကၡတ္နဲ႔ပဲေမြးလာသလားမသိဘူး။ မိန္းမကိုေၾကာက္တဲ႔ေနရာမွာေတာ႔
ၿပဳိင္စံရွားပဲ။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ မိန္းမမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရတာ။ မိန္းမမ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ညိွဳးၿပီဆိုတာနဲ႔ ဘယ္ေခ်ာင္ေျပးပုန္း
ရမလဲ မသိေအာင္ကို ေၾကာက္ၾကရတာ။ ဒီအစြဲက အခုမွရွိလာတာမဟုတ္ဘူး။ အရင္႔အရင္ကတည္းက မယားေၾကာက္
ဘြဲ႔ကိုလက္ဆင္႔ကမ္းလာခဲ႔ၾကတာ။
ေက်ာက္ခံုရြာမွာ ၾသဇာအရွိဆံုးက မိန္းမေတြလို႔ကို ေျပာစမွတ္ရွိခဲ႔ၾကတာ။ မိန္းမကိုေၾကာက္တဲ႔ေနရာမွာမ်ား ၿပဳိင္ဘက္
ကင္းစြာနဲ႔ကို ဗိုလ္စြဲထားၾကတာ။ မိန္းမက ေဟ႔ဆို သူတို႔က ဟိတ္ မလုပ္ရဲၾကဘူး။ မိန္းမပါးစပ္ကထြက္က်လာတဲ႔ စကား
တစ္ခြန္းက သူတို႔ ေသဆိုေသ ရွင္ဆိုရွင္ပဲ။
အခုလည္း ကိုသာစံတစ္ေယာက္ ရြာေနာက္ပိုင္းကိုသုတ္သီးသုတ္ျပာနဲ႔ေလွ်ာက္လာတယ္။ ကိုသာစံရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚ မွာ
ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မႈေတြကအထင္းသား။ လက္ထဲမွာလည္း ဆန္တစ္ျပည္ကိုကိုင္လို႔။ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေတာင္ ငဲ႔ေစာင္း
မၾကည့္အားဘူး။ ေျခလွမ္းသြက္သြက္လွမ္းလို႔ ရြာေနာက္ပိုင္းကိုပဲ မေျပးရံုတစ္မယ္ေလွ်ာက္ေနခဲ႔တယ္။
“ အတတ္ေဟာေဗဒင္ ကုိၾကည္ခင္ ” လို႔ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ထားတဲ႔အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ႔ ကိုသာစံရဲ႕ေျခလွမ္းေတြ
တံု႔ကနဲရပ္သြားတယ္။ ၿပီးမွ ရင္ဘတ္ကိုအသာဖိၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအသာေစာင္းငဲ႔ၾကည့္တယ္။ ဘယ္သူမွမရွိဘူးဆိုမွ
ကိုၾကည္ခင္ရဲ႕အိမ္ေပၚေျပးတက္သြားတယ္။ အလန္႔တၾကားနဲ႔ေျပးတက္လာတဲ႔ ကိုသာစံကိုျမင္ေတာ႔ ကိုၾကည္ခင္ လန္႔
သြားတယ္။
“ ရွဴး … ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါဗ်၊ က်ဳပ္ မိန္းမအိပ္ေနလို႔၊ ေတာ္ၾကာဆူရေကာင္းမလားဆိုၿပီးက်ဳပ္ကိုအျပစ္ရွာေနဦးမယ္ဗ် ”
ဒီေတာ႔မွ ကိုသာစံက ေျခလွမ္းကိုတုန္႔ဆိုင္းၿပီး ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္လာခဲ႔တယ္။ ကိုၾကည္ခင္ရဲ႕ေရွ႕ကိုေရာက္တာ႔ ဆန္
တစ္ျပည္ကိုခ်ၿပီး အားကိုးတႀကီးၾကည့္တယ္။
“ ဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ သာစံရ၊ က်ဳပ္အာရံုထဲမွာေပၚလာတဲ႔အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ႔ ခင္ဗ်ား မိန္းမ မသိေအာင္အျပစ္တစ္ခု
လုပ္မိခဲ႔ၿပီထင္တယ္ ”
ကိုၾကည္ခင္ရဲ႕စကားအဆံုးမွာ ကိုသာစံရဲ႕မ်က္ႏွာႀကီးဝိုင္းစက္သြားတယ္။ ကိုၾကည္ခင္ရဲ႕စကားကမွန္တယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာ။
ဒီေတာ႔ ကိုၾကည္ခင္က မ်က္ခံုးကိုအသာတြန္႔ၿပီး ဆရာႀကီးပံုစံနဲ႔ထပ္ေျပာတယ္။
“ ဒီေတာ႔ ခင္ဗ်ားက မိန္းမ ဆူတာ ၾကမ္းတာ မခံရေအာင္ က်ဳပ္ဆီအေျပးလာခဲ႔တာေပါ႔ ”
ကိုၾကည္ခင္ေျပာသမွ် ကိုသာစံကေခါင္းခ်ည္းပဲညိတ္ေနတယ္။ ကိုၾကည္ခင္ကလည္း သူေျပာတာမွန္ေနေတာ႔ ဘဝင္ေလး
နည္းနည္းကိုင္လာတယ္။ ဒီရြာမွာ ေဗဒင္ဆရာဆိုလို႔လည္း သူ႔တစ္ေယာက္တည္းရွိတာကိုး။ ဒီေတာ႔ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ဆီပဲ
လာေနၾကရတာ။
“ ေအးေပါ႔ဗ်၊ ခင္ဗ်ားအားကိုးမယ္ဆိုလည္း အားကိုးစရာသင္႔ပါတယ္၊ က်ဳပ္ေဟာရင္လြဲခဲတယ္၊ ကဲ အေၾကာင္း အရာေလး
ရွင္းစမ္းပါဦး ”
“ က်ဳပ္ မိန္းမရဲ႕အဝတ္ခ်ဳပ္တဲ႔အပ္ ေပ်ာက္သြားလို႔ဗ်၊ အဲဒါ က်ဳပ္မိန္းမသိရင္ က်ဳပ္ကိုဆူလို႔ၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူးဗ်၊ ေပ်ာက္
သြားတဲ႔အပ္ျပန္ရေအာင္လုပ္ေပးစမ္းပါဗ်ာ ”
ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုလည္းသိေရာ ကိုၾကည္ခင္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္ေနျပန္တယ္။ ကိုသာစံကေတာ႔ ကိုၾကည္ခင္ကိုပဲ
အားကိုးတႀကီးၾကည့္ေနရွာတယ္။ သူ႔ချမာ အပ္တစ္ေခ်ာင္းေပ်ာက္တာ ရာဇဝတ္မႈႀကီးက်ဴးလြန္မိသလို ေၾကာက္ဒူးတုန္ေန
ရွာတာ။
“ ေပ်ာက္တာက ဘယ္နားေပ်ာက္တာလဲ ”
“ အိမ္ေပၚမွာဗ်၊ က်ဳပ္လက္ထဲကလြတ္က်သြားတာ၊ ၾကမ္းခင္းေပၚကိုက်သြားတာပဲ၊ က်ဳပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ မေတြ႔ေတာ႔ဘူး ”
ကိုသာစံရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ႔ကိုၾကည္ခင္ေတြးေတြးဆဆနဲ႔ေခါင္းညိတ္ေနျပန္တယ္။ ကိုသာစံကေတာ႔ သူ႔မိန္းမ သိမွာစုိး
လို႔ေၾကာက္ေနရွာတာ။ သူ႔မိန္းမ စိန္ခင္ကလည္း အာၾကမ္းလွ်ာၾကမ္း။ ပါးစပ္ကေျပာရင္ လက္ကပါၿပီးသား။ ဒီေတာ႔ ကိုသာစံ
မေၾကာက္ပဲေနမလား။
“ က်ဳပ္နဲ႔ေတြ႔ရင္ ခင္ဗ်ားအဆင္ေျပျပီသာမွတ္လိုက္ေတာ႔၊ အဲဒီအပ္က ခင္ဗ်ားအိမ္ေပၚမွာပဲရွိတယ္၊ အပ္က်သြားတဲ႔ၾကမ္းခင္း
တဝိုက္နားမွာ ေသခ်ာရွာ၊ ျပန္ေတြ႔လိုက္မယ္ ”
ကိုၾကည္ခင္က ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏုိင္ေျပာေတာ႔ ကိုသာစံ မ်က္ႏွာႀကီးဝင္းပသြားတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ေဗဒင္ေမးဖို႔ယူလာတဲ႔ ဆန္တစ္ျပည္
ကို ရိုရိုေသေသလွမ္းေပးတယ္။
“ ေက်းဇူးပဲဗ်ာ၊ ေရာ႔ ဒါကကိုၾကည္ခင္အတြက္ ဆန္တစ္ျပည္ယူလာတာ၊ က်ဳပ္သြားရွာၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ ”
ဆန္တစ္ျပည္ကိုေပးခဲ႔ၿပီး ကိုသာစံေျပးလာခဲ႔ျပန္တယ္။ မိန္းမေစ်းကျပန္မလာခင္ အပ္ျပန္ရွာေတြ႔ဖို႔ကအေရးႀကီး တယ္။
မိန္းမျပန္လာလို႔မွ သူ႔အပ္မေတြ႔ရင္ ကိုသာစံေျပးေပါက္မွားမွာ။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုၾကည္ခင္ေျပာတဲ႔အတိုင္း အပ္က်တဲ႔ ေနရာ
တစ္ဝိုက္ကိုေသခ်ာလုိက္ရွာရတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အိမ္ေရွ႕ကိုလည္းၾကည့္ရေသးတယ္။ မေတာ္လို႔ မိန္းမျပန္လာၿပီးေတြ႔ သြားရင္
ကိုသာစံအတြက္လြယ္မွာမဟုတ္ဘူး။ခဏေနေတာ႔ ၾကမ္းခင္းၾကားမွာက်ေနတဲ႔ အပ္ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဝမ္းသာတဲ႔စိတ္
က ကိုသာစံ ကိုလႊမ္းၿခံဳသြား တယ္။ ကိုၾကည္ခင္ကိုလည္း ေက်းဇူးအတင္ႀကီးတင္မိတယ္။ ရွာလို႔ေတြ႔လာတဲ႔အပ္ကို အပ္
ခ်ည္လံုးထဲက်က်နနျပန္စိုက္ ထားလိုက္တယ္။ ျပႆနာတစ္ရပ္ေတာ႔ၿပီးသြားၿပီ။ မိန္းမဆူတာလည္း မခံရေတာ႔ဘူး။
ကိုသာစံရင္ထဲ ဘုရားပြဲလွည့္သလို ၾကည္ႏူးမႈတို႔ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနခဲ႔တယ္။
ေစ်းကေန မိန္းမျပန္လာေတာ႔လည္း ကိုသာစံ မ်က္ႏွာႀကီးဖံုးဖိမရေအာင္ ရယ္ျမဴးရိပ္တို႔ထင္ဟပ္ေနတယ္။ ကိုၾကည္ခင္
ရဲ႕ေဗဒင္ဘယ္ေလာက္မွန္ေၾကာင္းေျပာခ်င္လိုက္တာမွ ပါးစပ္ကိုယားေနတာပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ေျပာလို႔လည္း မျဖစ္ေသးပါဘူး။
ေျပာခ်င္စိတ္နဲ႔ မေျပာရဲတဲ႔စိတ္က ကိုသာစံကိုလြန္ဆြဲေနခဲ႔တယ္။ ကိုသာစံရဲ႕မ်က္ႏွာအရိပ္အကဲကို မိန္းမကရိပ္သြားတယ္။
“ ကိုသာစံ .. ေတာ္ က်ဳပ္မသိခင္ဘာေတြမ်ားလုပ္ထားတုန္း ”
မိန္းမဆီက ခပ္မာမာစကားထြက္လာေတာ႔ ကိုသာစံ ဆတ္ကနဲတုန္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ႔ ၿပံဳးခ်င္သလို
ရယ္ခ်င္သလိုနဲ႔။ စပ္ၿဖဲၿဖဲႀကီးျဖစ္လို႔။
“ ဘာမွမလုပ္ပါဘူး မိန္းမရဲ႕၊ ဒီလိုပါပဲ ”
“ ဘာ ဒီလိုပါပဲလဲ၊ ေတာ္႔အေၾကာင္းက်ဳပ္သိတယ္၊ ေျပာစမ္း၊ က်ဳပ္ကြယ္ရာမွာဘာလုပ္ထားလဲ ”
မိန္းမကထပ္ေမးလာလည္း ကိုသာစံမေျဖဘူး။ စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ပဲ မိန္းမကိုၾကည့္တယ္။ ကိုသာစံရင္ထဲမွာေတာ႔ ေျပာခ်င္ရွာလြန္း
လို႔ ပါးစပ္ကလည္းယားလွၿပီ။
“ တကယ္ေျပာတာပါ မိန္းမရဲ႕၊ က်ဳပ္ ေပ်ာ္လို႔ပါ၊ ဟဲ ဟဲ ”
“ ကိုသာစံ .. ”
မိန္းမဆီက ကိုသာစံနာမည္ႀကီးခပ္က်ယ္က်ယ္ထြက္လာေတာ႔ စပ္ၿဖဲၿဖဲမလုပ္ရဲေတာ႔ဘူး။ နဂိုကမွ မယားေၾကာက္ရတဲ႔
ဓာတ္ခံကရွိထားေတာ႔ မိန္းမေရွ႕မွာ ေက်ာက္ရုပ္လိုရပ္ေနမိတယ္။ ေျပာလိုက္ရမလားဆိုတဲ႔အေတြးေရာက္လာေပမယ္႔
ေျပာခ်င္စိတ္က ကိုသာစံကို လႊမ္းမိုးေနခဲ႔ၿပီ။ ေနာက္ဆံုး ကိုသာစံမေနႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ မေအာင္႔ႏိုင္ မအီးႏိုင္ ေျပာခ်လိုက္
ေတာ႔ တယ္။
“ ဒီလို မိန္းမရဲ႕၊ မနက္က မိန္းမရဲ႕အပ္ေလးေပ်ာက္သြားတာ ”
“ အဲဒီေတာ႔ .. ”
“ က်ဳပ္လည္း ထူပူသြားတာေပါ႔၊ မိန္းမသိရင္လည္း အဆူခံရေတာ႔မယ္ေလ၊ ဒါနဲ႔ မိန္းမ အဆူမခံရေအာင္ ကိုၾကည္ခင္
ဆီေျပးသြားရတာေပါ႔၊ သူ႔ေဟာခ်က္က ဒက္ထိကိုမွန္တယ္ မိန္းမရဲ႕ ”
“ ဟုတ္လား ဘယ္လိုမွန္သတံုး ကိုသာစံ၊ ေတာ္ ျမန္ျမန္ေျပာစမ္း ”
“ အပ္က်သြားတဲ႔ၾကမ္းခင္းေပၚမွာရွာတဲ႔၊ သူေျပာတဲ႔အတိုင္း က်ဳပ္ ရွာေတာ႔ အပ္ကိုေတြ႔ေတာ႔တာပဲ မိန္းမရဲ႕၊ အံ႔ၾသစရာ
ေကာင္းလိုက္တာ၊ ဆန္တစ္ျပည္နဲ႔သြားေမးရံုနဲ႔ ေပ်ာက္ေနတဲ႔အပ္ရွာေတြ႔ေတာ႔တာပဲ ”
က်ဳပ္ေျပာလိုက္ေတာ႔ က်ဳပ္ မိန္းမ မ်က္လံုးႀကီးျပဴးထြက္လာေရာဗ်။
“ ဘာ အပ္တစ္ေခ်ာင္းေပ်ာက္သြားတာ ဆန္တစ္ျပည္နဲ႔သြားေမးတယ္ ဟုတ္လား ”
“ ဟုတ္တယ္ မိန္းမရဲ႕၊ အခုမိန္းမရဲ႕အပ္ေလးျပန္ရၿပီေလ ”
“ ေၾသာ္ .. ေတာ္လွသကိုး၊ ဒါနဲ႔ေဗဒင္ကေနာက္ထပ္ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ မေဟာလိုက္ဘူးလားေတာ္ရဲ႕ ”
“ မေဟာလိုက္ဘူး မိန္းမရဲ႕၊ မိန္းမကဘာသိခ်င္လို႔လဲ ”
ကိုသာစံက ဝမ္းသာအားရေမးလိုက္တယ္။ မိန္းမလည္း သူေဗဒင္ေမးတာမွန္သြားလို႔စိတ္ဝင္စားသြားတယ္ထင္ရဲ႕။
ဒါေပမဲ႔ ကိုသာစံ အထင္နဲ႔အျမင္လြဲသြားတယ္။ မိန္းမရဲ႕မ်က္ႏွာႀကီးက သေျပသီးလို ညိဳမည္းလာတယ္။
“ က်ဳပ္သိခ်င္တာမဟုတ္ဘူး၊ ေတာ္သိရမွာ၊ အပ္တစ္ေခ်ာင္းေပ်ာက္တာကို ဆန္တစ္ျပည္နဲ႔သြားေမးရင္ ဒီလိုျဖစ္
တတ္တယ္ဆိုတာ က်ဳပ္ကလက္ေတြ႔ေဟာေပးလိုက္တယ္၊ မွတ္ထား ”
မိန္းမပစ္လိုက္တဲ႔ သနပ္ခါးတံုးက ကိုသာစံရဲ႕နဖူးကိုမိတ္ဆက္မိသြားတယ္။ ကိုသာစံ ေနာက္ျပန္လဲက်သြားၿပီး ၾကယ္
ေတြလေတြကိုပါ ျမင္လိုက္ရတယ္။ ၾကယ္ေတြလေတြရဲ႕ၾကားမွာမွ ေဒါသထြက္ေနတဲ႔ သူ႔မိန္းမရဲ႕မ်က္ႏွာကိုလည္း လွမ္း
ျမင္လိုက္ရေလေတာ႔တယ္။
(၂)
ရြာဦးေက်ာင္းေနာက္က ဇရပ္ထဲမွာ လူစံုတက္စံုရွိေနခဲ႔တယ္။ ကိုသာစံအပါအဝင္ ေက်ာက္ခံုရြာသားအားလံုး ဇရပ္ထဲမွာ
ရွိေနၾကတယ္။ သူတို႔အားလံုးစုေဝးေနၾကတာက မိန္းမေတြမသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ အစည္းအေဝးလုပ္ေနျခင္းရယ္ပါ။
မေန႔က မိန္းမလက္ခ်က္နဲ႔ ကိုသာစံနဖူးကြဲသြားတယ္။ အခုေတာင္ နဖူးမွာ အဝတ္စုတ္ေလးစည္းၿပီး ကိုသာစံထုိင္ေနရ
တာ။
ကိုသာစံရဲ႕အျဖစ္ကိုၾကည့္ၿပီး က်န္တဲ႔သူေတြလည္းမေက်နပ္ၾကဘူး။ ေယာက်္ားေတြက မိန္းမေတြရဲ႕လက္ဝါးႀကီး အုပ္မႈထဲ
က ရုန္းထြက္မယ္ဆိုတဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လွ်ိဳ႕ဝွက္အစည္းအေဝးလုပ္ၾကတယ္။ ဇရပ္ေရွ႕ကေန ကိုဘညိဳက ကင္း ေစာင္႔ေန
တယ္။ ဒါမွ မိန္းမေတြလာရင္ ခ်က္ခ်င္းအခ်က္ေပးလို႔ရမွာ။
“ အဟမ္း .. အဟမ္း ”
ေဗဒင္ဆရာ ကိုၾကည္ခင္က အခမ္းအနားမွဴးလုပ္မွာမို႔ အဟမ္းဆိုၿပီး ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ ထုိင္ေန
ၾကတဲ႔ရြာသားအားလံုးရဲ႕အၾကည့္က ကိုၾကည္ခင္ဆီေရာက္သြားတယ္။
“ အခုက်ဳပ္တို႔အစည္းအေဝးလုပ္တဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ မိန္းမေတြကိုေတာ္လွန္ဖို႔ပါပဲ၊ ဟုတ္ပါရဲ႕လား ရြာသားတို႔ ”
“ ဟုတ္တယ္ဗ်ဳိ႕၊ ေတာ္လွန္ရမယ္ ”
ကိုၾကည္ခင္ရဲ႕စကားအဆံုးမွာ ရြာသားေတြက ၿပဳိင္တူေထာက္ခံၾကတယ္။ အသံမထြက္လာတဲ႔သူရယ္လို႔ တစ္ေယာက္မွ
မရွိၾကဘူး။ သူတို႔ရင္ထဲမွာ မိန္းမေတြကိုဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ကုန္ေနၾကၿပီလဲမသိ။
“ ဒါဆို က်ဳပ္တို႔ဆီမွာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ေတာ႔ရွိရမယ္၊ မိန္းမေတြေျပာသမွ် ဆူသမွ် ၾကမ္းသမွ် က်ဳပ္တို႔ မခံစားႏိုင္
ေတာ႔ဘူး၊ သူတို႔ေျပာသမွ် ရဲရဲဝံ႔ဝံ႔ေတာ္လွန္ႏိုင္ဖို႔ က်ဳပ္တို႔ ဥကၠဌေရြးရမယ္၊ ကဲ ဘယ္သူ ဥကၠဌလုပ္မလဲ ”
ကိုၾကည္ခင္ ဆီက စကားသံထြက္လာေတာ႔ ရြာသားေတြဆီက အသံတိတ္က်သြားတယ္။ အားလံုးက မိန္းမ ေၾကာက္ရသူ
ေတြခ်ည္းမို႔ ဥကၠဌလုပ္ဖို႔တြန္႔ေနၾကတယ္။ ေျပာမယ္႔သာေျပာေနရတာ။ မိန္းမေတြကိုေတာ္လွန္ဖို႔ သူတို႔ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳး
စားၾကရဦးမွာ။
“ ဘယ္သူလုပ္ၾကမလဲ၊ ဥကၠဌလုပ္ဖို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္တာဝန္ယူမွရမယ္ ”
ကိုၾကည္ခင္ရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ႔ ရြာသားေတြတိတ္ဆိတ္ေနၾကျပန္တယ္။ အခုပဲ မိန္းမေတြကိုေတာ္လွန္မယ္ဆိုတဲ႔
ရြာသားေတြ။ ဥကၠဌဆိုတဲ႔အသံလည္းၾကားေရာ ေခါင္းေတာင္မေထာင္ႏိုင္ၾကေတာ႔ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အျပင္ကေန
ေအာ္သံက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ထြက္လာတယ္။
“ မိန္းမေတြလာေနၿပီေဟ႔၊ မိန္းမေတြအားလံုးစုၿပီး ဒီဘက္လာေနၾကၿပီ၊ ကိုသာစံမိန္းမ စိန္ခင္က ဦးေဆာင္လာတာ ”
ကင္းေစာင္႔ေနတဲ႔ ကိုဘညိဳဆီကအသံလည္းၾကားေရာ အားလံုးေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္သြားၾကတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို
ေျပးေပါက္ရွာတဲ႔သူကရွာ။ ျပတင္းေပါက္ကေန ခုန္ဆင္းသူကဆင္း။ ပုန္းစရာေနရာ ရွာတဲ႔သူကရွာနဲ႔ ဇရပ္ထဲမွာ ေျဗာင္း
ဆန္သြားေတာ႔တယ္။ မိန္းမဆိုတဲ႔အသံၾကားတာနဲ႔ ေၾကာက္လို႔ေကာင္းေနၾကတုန္းပဲ။
“ သြားၿပီဗ်၊ မိန္းမေတြ က်ဳပ္တို႔ဆီလာတာမဟုတ္ဘူး၊ ရြာထိပ္က အလွဴကိုသြားၾကတာ ”
ကိုဘညိဳရဲ႕အသံကိုၾကားမွ သက္ျပင္းခ်သံေတြနဲ႔အတူ ပုန္းေနရာက အသီးသီးထြက္လာရေတာ႔တယ္။ ၿပီးေတာ႔
ကိုဘညိဳကို အျပစ္တင္သလိုၾကည့္ၾကတယ္။ မိန္းမေတြဒီဘက္လာတာမွတ္လို႔ သူတို႔ပုန္းလိုက္ၾကရတာ။ အခုေတာ႔
ရြာထိပ္ က အလွဴသြားတာတဲ႔။ အခုမွ သူတို႔ရင္ထဲေပါ႔သြားၾကရတယ္။
အဲဒီမွာထူးျခားခ်က္တစ္ခုကို သူတို႔အားလံုးေတြ႔လိုက္ၾကရတယ္။ ကိုသာစံတစ္ေယာက္ အျခားသူငွာေတြလို
ေျပးပုန္းမေနခဲ႔ဘူးေလ။ အစကတည္းက ထိုင္ေနတာ အခုထိ ထိုင္ၿမဲတိုင္း ထိုင္ေနတုန္းပဲ။ အားလံုး ဝမ္းသာ
အားရျဖစ္ သြားၾကတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ကိုသာစံကို ဥကၠဌတင္ၾကဖို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးသားျဖစ္သြားတယ္။ ကိုသာစံက
မိန္းမေတြလာၿပီ ဆိုတာေတာင္ မေၾကာက္မရြံ႕နဲ႔ဒီအတိုင္းထုိင္ေနတာ ဥကၠဌမတင္သင္႔ဘူးလား။
ကိုသာစံကို ဥကၠဌတင္ၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အတူ ကုိသာစံအနားကိုေလွ်ာက္လာၾကတယ္။ ကိုသာစံကို ဝမ္းသာ
အားရလည္း ကိုင္လိုက္ေရာ ကိုသာစံခႏၶာကိုယ္ႀကီး ထုိင္ေနရာက ျဗဳန္းခနဲက်သြားတယ္။ အားလံုး အံ႔ၾသသြားၾက
တယ္။ သူတို႔ထင္သလို ကိုသာစံက မေၾကာက္မရြံ႕ထိုင္ေနတာမွမဟုတ္ပဲ။ မိန္းမေတြလာၿပီဆိုတဲ႔အသံၾကားလို႔
အေၾကာက္လြန္ၿပီး ထုိင္ေနရင္း သတိေမ႔သြားမွန္းသိလိုက္ရေလေတာ႔တယ္။
ရယ္စရာမဂၢဇင္း
ေမလ ၊ ၂၀၁၃
0 comments:
Post a Comment