Unordered List

ဘ၀မုန္တုိင္းဒဏ္

အပ်ဳိစင္မဂၢဇင္ေအာက္တုိဘာလ၊ ၂၀၁၂.

အလြမ္းပြင္႔ေ၀တကၠသိုလ္ေျမ

မာနရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲ ရလာဒ္က နာက်င္ေၾကကြဲမႈေတြပဲဆိုတာ ေနာင္တေတြ တေပြ႔တပိုက္နဲ႔ ငါနားလည္ခဲ႔ရၿပီ မေဟာ္ရယ္.

ဥကၠဌေရြးပြဲ

ရယ္စရာမဂၢဇင္း၊ ေမလ ၊ ၂၀၁၃.

အေမွာင္ျမစ္ရဲ႕၀ဲဂယက္

ေတာသူေတာင္သားေတြရဲ႕ဦးေႏွာက္မွာ အသိပညာဗဟုသုတေတြ ေနမင္းႀကီးလိုမလင္းႏုိင္ရင္ ေတာင္မွ ၾကယ္ကေလးေတြေလာက္ေတာ႔လင္းႏိုင္ ေအာင္ မိေခ်ာ ႀကိဳးစားရမယ္.

အိပ္တန္းျပန္ငွက္ကေလးမ်ား

အညြန္႔တလူလူတက္ေနသည့္ဘဝကေလးေတြ ဒီလိုအမွာင္ျမစ္ရဲ႕ဝဲဂယက္ထဲမွာ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ႔ရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားရွိေနခဲ႔ၿပီလဲ.

Monday, June 3, 2013

မ်က္ႏွာဖံုးမ်ား



 (၁)

“ ဟဲ႔ မိေအးဘံု.. ညည္း အခုခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ႔စမ္း”

အိမ္ထဲမွာဟင္းရြက္စည္းေနတုန္း ေဒၚဘုမရဲ႕ေအာ္သံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒီေတာ႔ ေအးဘံု ေျခေတြလက္ေတြအျပင္ ရင္
ပါတုန္လာတယ္။ စည္းလက္စဟင္းရြက္ေတြကိုခ်ထားလိုက္ရင္း ထိုင္ခ်ီထခ်ီျဖစ္ေနမိတယ္။

“ ဟဲ႔ မိေအးဘံု၊ ညည္းနားမပင္းပါဘူးေနာ္၊ ညည္း အိမ္ထဲမွာရွိေနတာငါသိတယ္၊ အခုခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ႔ ”
ေဒၚဘုမရဲ႕အသံက ဒုတိယတစ္ေက်ာ႔ထြက္လာျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါ ေအးဘံု မေနသာေတာ႔ဘူး။ ေဒၚဘုမရဲ႕ အေၾကာင္းကို
ေအးဘံု အသိဆံုး။ ဒီေတာ႔ အိမ္ျပင္ကိုခပ္သြက္သြက္ထြက္လာခဲ႔လိုက္တယ္။

“ ကဲ ေျပာ၊ ညည္း က်ဳပ္ဆီကယူထားတဲ႔အေႂကြးေတြ ဘယ္ေတာ႔ဆပ္မွာလဲ ”

ေအးဘံုကိုေတြ႕တာနဲ႔ ေဒၚဘုမက ဇယ္ဆက္သလိုလွမ္းေျပာေတာ႔တာပဲ။ ေအးဘံုလည္း အေႂကြးေတြေက်ေအာင္ ဆပ္ခ်င္
လွပါၿပီ။ ဒါေပမဲ႔ ေဈးကလည္းေရာင္းမေကာင္း။ အေမ႔ေရာဂါလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခားဆိုးဝါးလာေလေတာ႔ ဝင္ေငြထက္
ထြက္ေငြကပိုမ်ားလာေရာ။

“ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေတာ႔ ေစာင္႔ေပးပါဦး ေဒၚဘုမရယ္၊ ေဈးကေရာင္းမေကာင္းေတာ႔ လက္ထဲမွာေငြျပတ္ေနလို႔ပါ ”

“ အမယ္ေလး .. ေငြေလးတစ္ပဲေျခာက္ျပားကို ေန႔ေရႊ႕လိုက္ ညေရႊ႕လုိက္နဲ႔၊ အတိုးေတြက အလံုးအရင္းနဲ႔တက္လာ ၿပီ ”

“ သိပါတယ္ ေဒၚဘုမရယ္၊ ေနာက္ေန႔ဆို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ရွာေပးပါ႔မယ္၊ အခု အေမ႔ေရာဂါကလည္းပိုဆိုးလာေတာ႔ ”

“ ေတာ္ပါေတာ႔ေအ.. တကတည္း ညီးျပေနလိုက္တာ ခိုေတြေတာင္အရံႈးေပးရမယ္၊ ေနာက္ေန႔က် ဆပ္ရင္ဆပ္၊ ေအး..
မဆပ္လို႔ကေတာ႔ ညည္း ငါ႔အေၾကာင္းသိပါတယ္ ”

“ အင္းပါ ေဒၚဘုမရယ္ ”
ေဒၚဘုမထြက္သြားေတာ႔ ေအးဘံု အားျပတ္သလိုထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။ ေျပာသာေျပာလိုက္ရေပမယ္႔ ရင္ထဲေလးေနမိတယ္။
မနက္ျဖန္ ေဒၚဘုမကို အေႂကြးဆပ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ မေသခ်ာ။ ေအးဘံုတစ္ကိုယ္လံုးလည္း အပူလံုးဆို႔ၿပီး ေနမေကာင္းခ်င္
သလိုလိုျဖစ္လာတယ္။

ခဏေနေတာ႔ ေႏွးဖင္႔တဲ႔ေျခလွမ္းေတြနဲ႔အိမ္ေပၚတက္လာခဲ႔လိုက္တယ္။ အေမကေတာ႔ ေဆးရွိန္နဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခဳိက္ အိပ္
ေမာက်ေနတယ္။ ေဒၚဘုမရဲ႕အသံကို အေမ မၾကားလိုက္လို႔ ေတာ္ေသးတယ္။ နာတာရွည္ေရာဂါသည္ အေမ႔ကို ေသာက
ေတြ မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ႔ဘူး။

စည္းထားတဲ႔ဟင္းရြက္ေတြကို ဗန္းေပၚတင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ဟင္းရြက္ဗန္းကိုရြက္ၿပီး ထြက္လာခဲ႔လိုက္တယ္။ မနက္ပိုင္း
ထက္စာရင္ ညေနပိုင္းက ပိုၿပီးအေရာင္းသြက္သလုိပဲ။ မနက္ပိုင္းေဈးမသြားတဲ႔သူေတြ ေအးဘံုကိုေစာင္႔ၿပီးဝယ္ၾကတယ္။

“ ဟင္းရြက္စံုရမယ္ေနာ္ .. ဟင္းရြက္စံု .. လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြေနာ္ ”

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေအးဘံုရဲ႕ဟင္းရြက္စံုေအာ္သံေလးက ျပန္႔က်ဲသြားတယ္။ ေအးဘံု အလာကိုေစာင္႔ေနၾကတဲ႔ ေဖာက္
သည္ေတြလည္းရွိတယ္။

“ ေစာင္႔လိုက္ရတာ ေအးဘံုရယ္၊ ဒီေန႔ ေနာက္က်သလုိပဲ ”

“ ဟုတ္တယ္ ေဒၚႀကီးလွေရ၊ ဒီေန႔ ဟင္းရြက္လုိက္ခူးေနရလို႔ၾကာသြားတာ၊ ဒီကန္စြန္းရြက္ေတြက ေရကန္စြန္းေတြေနာ္၊
ခ်ဳိမွခ်ဳိပဲ၊ အခုမွခူးလာတာ ”

“ အမယ္ေလး ေအးဘံုရယ္၊ ညည္းေရာင္းတိုင္း မေကာင္းတဲ႔အခါမ်ားရွိလို႔လားဟဲ႔ ”

ေဒၚႀကီးလွရဲ႕ စကားေၾကာင္႔ ေအးဘံု သြားေလးေပၚေအာင္ရယ္လိုက္မိတယ္။ တကယ္လည္း ေအးဘံုရဲ႕ဟင္းရြက္ေတြက
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြ။ အခုခူး အခုေရာင္းပဲ။ မနက္က လက္က်န္ေတြမပါဘူး။

“ ကဲ.. ကဲ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ႏွစ္စည္းေပး၊ ရံုးပတီသီးနဲ႔ ခရမ္းသီးလည္းယူမယ္၊ သီးစံုခ်ဥ္ရည္ဟင္းေလးခ်က္ခ်င္လို႔ ”

“ ေရာ႔ ေဒၚႀကီးလွ၊ ခရမ္းသီးတစ္လံုးပိုေပးခဲ႔တယ္ေနာ္ ”

ေရာင္းၿပီးတာနဲ႔ ေအးဘံု ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ႔တယ္။ ဒီေန႔ ေရာင္းရတာမဆိုးဘူးလို႔ေျပာရမယ္။ ဗန္းထဲမွာ ဟင္းရြက္ နည္း
နည္းပဲက်န္ေတာ႔တယ္။ ဒီဟင္းရြက္ေလးကုန္ရင္ အေမ႔အတြက္ေဆးနည္းနည္းဝယ္သြားရမယ္။

“ ဟင္းရြက္စံုရမယ္ေနာ္ .. ဟင္းရြက္စံု ”

“ ေဟ႔ကေလးမ .. လာပါဦးကြဲ႕ ”

 ေအးဘံုကိုေခၚလိုက္တဲ႔ အဘိုးႀကီးဆီကိုေလွ်ာက္လာခဲ႔တယ္။ အဘိုးႀကီးက အက်ီအျဖဴလက္ရွည္နဲ႔ လံုခ်ည္ကို ေသေသ
သပ္သပ္ဝတ္ထားတယ္။ လက္ထဲမွာလည္း စိပ္ပုတီးနဲ႔။ ေတာ္ေတာ္ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းတဲ႔လူႀကီးလို႔ ေအးဘံု ေတြးလိုက္
မိတယ္။

“ ဟင္းရြက္ေတြက ဒီေလာက္ပဲလား ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ .. ဒီေလာက္ပဲက်န္ေတာ႔တယ္ ဘႀကီး ”

 “ ဒီကန္စြန္းရြက္တစ္စည္းဘယ္ေလာက္လဲ ”

“ တစ္ရာပါရွင္႔ ”

“ တစ္ရာဟုတ္လား၊ ေဈးႀကီးလွခ်ည္လား၊ တစ္စည္းမွ ငါးဆယ္တည္းပါ ”

“ ငါးဆယ္မရပါဘူး ဘႀကီးရယ္၊ က်န္ေနတဲ႔ငါးစည္းလံုးယူရင္ေတာ႔ ေလးရာနဲ႔ေပးလိုက္ပါ႔မယ္ ”

“ ကဲပါ .. ငါးစည္းလံုးယူပါ႔မယ္၊ သံုးရာပဲထားလုိက္၊ ဟုတ္ၿပီလား၊ ဘႀကီးက ဥပုဒ္ေစာင္႔ေနလို႔ သတ္သတ္လြတ္ခ်က္စားမွာ၊
ကေလးမလည္းကုသိုလ္ရတာေပါ႔ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔..ေပးလုိက္ပါ႔မယ္ ”

“ ေအးကြယ္ .. သာဓု သာဓု သာဓု ”

ေအးဘံု ရင္ထဲၾကည္ႏူးသြားမိတယ္။ မလွဴႏိုင္မတန္းႏိုင္တဲ႔ ေအးဘံုအတြက္ ဒီေလာက္ေလးနဲ႔ကို ပီတိျဖစ္လို႔ မဆံုးဘူး။
အဘိုးႀကီးက ေငြသံုးရာကိုထုတ္ေပးၿပီး တိုက္ႀကီးထဲျပန္ဝင္သြားတယ္။ ဟင္းရြက္ေတြ အကုန္ေရာင္းလို႔ကုန္ၿပီမို႔ ေအးဘံု
လည္း ျပန္လာခဲ႔ေတာ႔တယ္။

(၂)

ညဆယ္နာရီမို႔ အေမွာင္ထုက ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္လံုးကိုျဖန္႔က်က္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေအးဘံု ေရာက္ေနတဲ႔ေနရာမွာေတာ႔
တိတ္ဆိတ္မႈတို႔ဆိတ္သုဥ္းလို႔ေနတယ္။ ၿပဳိးၿပိဳးျပက္ျပက္မီးေရာင္စံုေတြအၾကား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသံစဥ္ေတြနဲ႔ အတူ ခႏၶာကိုယ္
တစ္ခုလံုးျပဳတ္ထြက္သြားမတတ္ ခုန္ေပါက္ေနတဲ႔လူေတြ။ သားေကာင္ေတြ မုဆိုးေတြေပါတဲ႔ေနရာကို ေအးဘံု ေရာက္ေန
တယ္။     ဒီေနရာ ဒီဌာေနက လ်င္သူစားတဲ႔ေနရာ။ ကိုယ္ညံ့ရင္ ကိုယ္ခံ။ မုဆိုးေတြရဲ႕ေထာင္ေခ်ာက္ရွိသလို သားေကာင္
အေရၿခံဳထားတဲ႔မုဆိုးေတြလည္း က်င္လည္က်က္စားတဲ႔ေနရာ။

ဒီေနရာက ေအးဘံုနဲ႔စိမ္းသက္လြန္းလွတယ္။ အၾကပ္အတည္းတစ္ခုေၾကာင္႔ ဒီေနရာကို ေအးဘံု ေရာက္လာခဲ႔တာ။ ေအးဘံု
ဒီကိုေရာက္လာခဲ႔တာလည္း ေအးဘံုနဲ႔တစ္ရပ္ကြက္တည္းေနတဲ႔ စိန္စိန္ေၾကာင္႔။ စိန္စိန္က ဒီလိုေနရာေတြနဲ႔စိမ္းလွတာ
မဟုတ္ဘူး။ ေအးဘံုသာ ဒီလုိေနရာမ်ဳိးကိုတစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတာ။ သီခ်င္းသံေတြ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ပ်ံ႕လြင္႔ေနတာ ကမာၻ
ပ်က္ေနသလိုပဲလို႔ ေအးဘံုထင္မိတယ္။

ေအးဘံုရဲ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ ကိုယ္ၾကပ္လည္ဟုိက္အကၤ်ီနဲ႔ ေပါင္လယ္ေလာက္သာရွိတဲ႔ ေနာက္ခြဲစကဒ္က ေနရာယူထားတယ္။
ရုိဖရဲခ်ထားတဲ႔ ဆံပင္။ ကာလာစံုတင္ထားတဲ႔ မ်က္ႏွာ။ အားလံုးက ပုရိသတို႔ အသက္ရွဴမွားေလာက္ေအာင္ဆြဲညိွဳ႕လို႔ေန
တယ္။ ဒီလိုပံုစံမ်ဳိးရေအာင္ စိန္စိန္ပဲ ျပင္ဆင္ေပးခဲ႔တာေလ။ ဒီလိုဝတ္စားရတာ ေအးဘံု မေနတတ္ မထိုင္တတ္ျဖစ္ေန
မိတယ္။

“ ေအးဘံုေရ .. နင္႔ကို နံပါတ္ကိုးဝိုင္းက ေခၚေနတယ္၊ ဒီညေတာ႔ နင္ေထာၿပီ၊ ေရလွ်ံေနတဲ႔ ေၾကာင္အိုႀကီးပဲ၊ နင္ ကိုယ္တြယ္
ရလြယ္မွာပါ၊ ဒါနဲ႔ နင္႔နာမည္က ေဒလီယာေနာ္၊ ေအးဘံုလို႔မေျပာမိေစနဲ႔ ”

စိန္စိန္ရဲ႕စကားေၾကာင္႔ ေအးဘံု ရင္တုန္သြားရတယ္။ ေအးဘံု နာမည္က ေဒလီယာတဲ႔။ စိန္စိန္ကလည္း ရပ္ကြက္ထဲမွာသာ
စိန္စိန္ပါ။ ဒီမွာက်ေတာ႔ ႏွင္းဆီဝိုင္တဲ႔။  နံပါတ္ကိုးဝိုင္းကို ေအးဘံု ေလွ်ာက္လာခဲ႔တယ္။ နံပါတ္ကိုးဝိုင္းကို ေရာက္ေတာ႔
ေအးဘံု ႏွာေခါင္းကိုမသိမသာရႈံ႕လိုက္မိတယ္။ ၾကည့္ပါဦးေလ။ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္အဘိုးႀကီးက လူငယ္ေလးလို
ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနေအာင္ဝတ္ထားလို႕။ ခါးပတ္အေပၚမွာ စူထြက္ေနတဲ႔ ဗိုက္ႀကီးကလည္း ေကာက္ညွင္းထုပ္ႀကီးလို။ ဒီၾကား
ထဲ မႊန္ထူတဲ႔ေရေမႊးနံ႔ကလည္း ႏွာေခါင္းထဲ အလံုးလုိက္ဝင္လာေသးတယ္။ အဘိုးႀကီးရဲ႕အရက္ခိုးေဝေနတဲ႔မ်က္လံုးေတြက
ေအးဘံု ဆီကိုအဆက္မျပတ္ေဝ႔ဝဲလို႔။ ႏြားအိုျမက္ႏုႀကိဳက္တယ္လို႔ေျပာရမလားပဲ။

“ ကိုႀကီး .. ေဒလီ႔ကိုေခၚတယ္ဆို ”

စိန္စိန္သင္ေပးထားတဲ႔အတိုင္း ေအးဘံုေျပာလိုက္တယ္။ ေအးဘံုရဲ႕ ခရာတာတာအသံေလးက ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလး။ အံမယ္ ကိုႀကီးလို႔
ေခၚလိုက္လို႔ထင္ပါရဲ႕။ ထူထဲေနတဲ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ႀကီးကၿပံဳးသြားလိုက္တာ ႏြားျပာႀကီး ေအာက္သြားမရွိသလိုပဲ။

“နာမည္ကေဒလီတဲ႔လား၊ အသစ္ေလးထင္တယ္၊ အရမ္းမိုက္တာပဲကြာ၊ လူကနာမည္ထက္ေတာင္ပိုမိုက္ေသးတယ္”

အလဲ႔ .. အဘိုးႀကီးကလည္း မေခပါလား။ မိန္းမ က်မ္းေၾကေနတဲ႔ပံုပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ေအးဘံု စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ အဘုိးႀကီး ဝတ္
ထားတဲ႔ ဟန္းခ်ိန္းႀကီးက ဘယ္ႏွက်ပ္သားေလာက္ရွိမလဲလို႕ ေတြးေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ႔ စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ႔ အဘိုးႀကီး
ရဲ႕ေဖာင္းပြေနတဲ႔ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ေငြေတြကို ေအးဘံုၾကည့္ေနမိခဲ႔တယ္။

“ ေရာ႕ .. ကိုႀကီးအတြက္ ”

“ အိုေက .. ဒါက အလိုက္သိတဲ႔မိန္းမလွေလးအတြက္ ”

ေအးဘံု အရက္ငွဲ႔ေပးၿပီးအနားမွာထိုင္လုိက္ေတာ႔ အဘိုးႀကီးသေဘာက်သြားတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ အိတ္ထဲ
ကေန ေငြတစ္ထပ္ယူၿပီးလွမ္းေပးတယ္။ ဒီကလည္း ေအးဘံု ပဲေလ။ စိန္စိန္သင္ေပးထားတဲ႔အတိုင္း ေငြတစ္ထပ္ကို ယူ
သလိုလိုနဲ႔ အဘိုးႀကီးရဲ႕ လက္ကို မထိတထိေလးလွမ္းကိုင္လိုက္တယ္။
   
အံမယ္ .. အဘိုးႀကီးက ခ်က္ဆို နားရြက္ကမီးေတာက္ၿပီးသားပဲ။ ေအးဘံုရဲ႕ပခံုးေလးကိုရဲရဲတင္းတင္းပဲလွမ္းဖက္တယ္။
ေအးဘံုလည္း ဖန္ခြက္ထဲကိုအရက္အျပည့္ျဖည့္ေပးလိုက္တယ္။ အဘိုးႀကီးကအရက္ကိုတစ္က်ဳိက္တည္းေမာ႔ေသာက္
လိုက္တယ္။ ေရခ်ိန္နည္းနည္းကိုက္လာေတာ႔ အဘိုးႀကီးရဲ႕ပါးစပ္ေတြ လက္ေတြသြက္သထက္သြက္လာတယ္။ အဘိုးႀကီးရဲ႕
အိတ္ထဲကပိုက္ဆံေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေအးဘံုရဲ႕အိတ္ထဲကိုခုန္ဝင္လာတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ အဘိုးႀကီးေမွာက္သြားေတာ႔တယ္။ အဘိုးႀကီးရဲ႕လက္ကေတာ႔ ေအးဘံုရဲ႕ပခံုးကိုဖက္ထားဆဲပဲ။ ေအးဘံု ထရပ္
လိုက္ေတာ႔ အဘိုးႀကီးရဲ႕လက္က ဗုန္းခနဲျပဳတ္က်သြားတယ္။ အဘုိးႀကီးကေတာ႔ အရက္ရွိန္ေၾကာင္႔ ေလာ ႀကီးနဲ႔ အဆက္
သြယ္ျပတ္ေနေလရဲ႕။ လက္ထဲကေငြေတြကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေအးဘံု လွည့္ထြက္လာခဲ႔ေတာ႔တယ္။

အခု ေအးဘံု ေက်နပ္ေလာက္တဲ႔ေငြရၿပီ။ အဘိုးႀကီးကေတာ႔ ဘာမွမသိပဲ အရက္ရွိန္တက္လို႔ ေကာင္းတုန္းျဖစ္မွာေပါ႔။
တကယ္ေတာ႔ ေအးဘံု ဒီအလုပ္ကိုမလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ အက်ပ္အတည္းတစ္ခုကိုေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ ေအးဘံု အရဲစြန႔္လိုက္ရတာ။
ေနာက္တစ္ခါ ေအးဘံု ဒီလိုမ်ဳိးမလုပ္ေတာ႔ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒီလို စားေနက်ေၾကာင္အိုႀကီးေတြဆီက ေငြကိုယူလို႔
လည္း အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ေအးဘံုထင္မိတယ္။ ဒီေငြေတြက အဘိုးႀကီးကို အရက္ငွဲ႔ေပးတဲ႔အတြက္ ရတဲ႔ေငြေၾကးလို႔ပဲ ေအးဘံု
သတ္မွတ္လိုက္တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ မုဆိုးဟာ သားေကာင္ျဖစ္တတ္သလို သားေကာင္ဟာလည္း မုဆိုးျဖစ္ေနတတ္တာကို
အဘိုးႀကီး သတိရလာရင္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္သြားမွာေသခ်ာတယ္။

(၃)

 “ ဟင္းရြက္စံုရမယ္ေနာ္ .. ဟင္းရြက္စံု ”

ထံုးစံအတိုင္း ေအးဘံုရဲ႕ဟင္းရြက္စံုေအာ္သံေလးကက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ထြက္ေပၚလို႔လာတယ္။

“ ေဟ႔ လာပါဦး ”

ေခၚသံၾကားလို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ လက္ထဲမွာ ပုတီးကိုင္ထားတဲ႔အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္။ မေန႔ကဝယ္တဲ႔  အဘိုးႀကီးပါပဲ
လား။ အနားကိုေရာက္ေတာ႔ အဘိုးႀကီးကလွမ္းေမးတယ္။

“ ဘာေတြပါလဲ ”

“ အစံုပဲ ဘႀကီး၊ ခ်ဥ္ေပါင္ကလည္းအခုမွခူးတာ၊ ကန္စြန္းရြက္လည္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ပဲ၊ ဒီေန႔အသီးအရြက္ေတြ
ေတာ္ေတာ္ေလးစံုတယ္ဘႀကီးရဲ႕ ”

“ ကန္စြန္းရြက္တစ္စည္းဘယ္ေလာက္လဲ ”

“တစ္ရာပါရွင္႔၊ ဘႀကီးက သတ္သတ္လြတ္စားမလို႔ထင္တယ္၊ ေအးဘံုကုသိုလ္ရေအာင္ ငါးစည္းေလးရာနဲ႔ေပးပါ႔မယ္ေနာ္”

“ ငါးစည္းသံုးရာထားပါ ကေလးမရယ္ ”

“ မရလို႔ပါ ဘႀကီးရယ္”

“ ကဲ ဒါဆိုလည္းေျခာက္စည္းေလးရာထားလိုက္၊ အဘလည္းဝ ကေလးမလည္း ကုသိုလ္ရတာေပါ႔ ”

“ ယူလိုက္ေလ ဘႀကီး၊ ဘႀကီးမို႔ေပးတာေနာ္၊ တျခားလူေတြဆို တစ္စည္းတစ္ရာပဲ ”

“ ေအးပါကြယ္ .. သာဓု .. သာဓု သာဓု ”

အဘိုးႀကီးက ဝမ္းသာအားရသာဓုေခၚရွာတယ္။ ေအးဘံုလည္းက်သင္႔ေငြေလးရာကိုယူၿပီး ထြက္လာခဲ႔ေတာ႔တယ္။ အဲဒီ
အဘိုးႀကီးကို ေအးဘံုေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ႔။ အခုေတာ႔ သူေတာ္ေကာင္းလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ မခုတ္တတ္တဲ႔ေၾကာင္
လိုေနေပမယ္႔ အဘိုးႀကီးရဲ႕ဘီလူးမ်က္ႏွာဖံုးကိုေအးဘံုမွတ္မိတယ္။ မနက္ပိုင္းမွာ သက္သတ္လြတ္စားတယ္ဆိုတဲ႔ အဘိုးႀကီး
က ညဘက္ဆို ႏိုက္ကလပ္ေတြမွာ ရိကၡာယူေနခဲ႔တာ ေအးဘံုကိုယ္ေတြ႔ပဲေလ။ အဘိုးႀကီးကေတာ႔ ေအးဘံုကို မွတ္မိတဲ႔ပံု
မေပၚဘူး။

အခုခ်ိန္မွာေငြတစ္ရာ ႏွစ္ရာကို တြက္ကပ္ေနတဲ႔အဘိုးႀကီးက ႏုိက္ကလပ္ေတြမွာေငြကိုေရလိုသံုးၿပီးေနႏိုင္လိမ္႔မယ္လို႔
ဘယ္သူထင္မိလိမ္႔မလဲ။ လက္ထဲမွာပုတီးကိုင္ၿပီး သတ္သတ္လြတ္စားတယ္လို႔ေႂကြးေၾကာ္ေနတဲ႔အဘိုးႀကီးက ေၾကာင္သူ
ေတာ္ ႂကြက္သူခိုးျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာေျပာျပရင္ ဘယ္သူယံုၾကမလဲ။ မေၾကာင္းမသင္႔ရင္ ေျပာတဲ႔သူကုိေတာင္ အရူးလို႔
အေျပာခံရမွာ ေသခ်ာတယ္။ ေအးဘံုကေတာ႔ ေျပာမယံုလည္း ႀကံဳဖူးလို႔ သိခဲ႔ရၿပီ။ ေခြ်းသံတရြဲရြဲနဲ႔ ရပ္ကြက္တကာလွည့္ၿပီး
ဟင္းရြက္ေရာင္းေနတဲ႔ ေအးဘံုကိုေရာ ညကႏိုက္ကလပ္မွာသားေကာင္ဖမ္းခဲ႔တဲ႔ ေဒလီယာပါလို႔ လက္ညွိဳးထုိးေျပာရင္ေတာင္
ယံုၾကမလား။ 

“ ဟင္းရြက္စံုရမယ္ေနာ္ .. ဟင္းရြက္စံု ”

ထံုးစံအတိုင္း ေအးဘံုရဲ႕ဟင္းရြက္စံုေအာ္သံေလးက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔ထြက္ေပၚလာျပန္ပါေတာ႔တယ္။


                                                                  ေရႊအသစ္ဝတၳဳတို
                                                   ေရႊ႔အျမဳေတမဂၢဇင္း ၊  ဇြန္လ ၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္။

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More